Halen we alles eruit wat er in zit?

Talent. We zijn het er allemaal over eens dat het niet verloren mag gaan. Dat het een gemiste kans is als jonge mensen hun talenten niet ontdekken. Een persoonlijk drama voor het individu.

Maar wat betekent het als een gemeenschap haar talenten in onvoldoende mate ontdekt? Wat betekent het als een land niet optimaal gebruik maakt van haar 'human resources'? Op de vraag of westerse landen er alles eruit halen wat er in zit, zegt Malcolm Gladwell overtuigd: "Nee, bij lange na niet." En de oorzaken zijn volgens de Amerikaanse schrijver zo triviaal, dat we er gemakkelijk wat aan zouden kunnen doen. In onderstaande presentatie noemt hij vijf oorzaken waarom talent te vaak onontdekt blijft.

1. Armoede en daarmee samenhangend: niet de kans krijgen je talent te voeden.
2. Een cultuur van snel opgeven en een gebrek aan 'arbeidsethos'.
3. Het lokaal te laag waarderen van bovenlokaal hooggewaardeerde talenten.
4. Geen oog hebben voor bepaalde talenten bij bepaalde groepen.
5. Verkeerde methodes om talenten vroegtijdig op te sporen. Hierover zegt Gladwell onder andere: "Institutions get in the way of human potential."

Maar de boodschap van Gladwell is er een van hoop. Want...

1. We kunnen armoede aanpakken.
2. We kunnen goede voorbeelden volgen, bijvoorbeeld van de Chinezen die in de Verenigde Staten bovengemiddeld blijken te presteren doordat ze keihard werken en niet snel opgeven.
3. We kunnen verder kijken dan onze eigen voorkeuren als we op zoek gaan naar talent. Er moeten ook buiten Kenia buitengewoon presterende hardlopers in de dop te vinden zijn.
4. We moeten onze jongeren onbevooroordeeld uitdagingen geven om hun talenten te laten zien. (Hoge verwachtingen zijn bovendien volgens onderwijsonderzoeker John Hattie een van de belangrijkste 'boosts' voor het ontwikkelen van talent.)
5. En vooral: we moeten 'out of the box' kijken naar jonge mensen en niet conclusies trekken rond hun talenten op basis van willekeurige meetlatjes, die nader beschouwd soms zelfs ronduit stupide zijn.

@ Yahoo! Video

De boeken van Malcolm Gladwell vind je bij Managementboek. Kijk ook eens naar de TED-talk van Malcom Gladwell.

Een andere bril: synchroniciteit

Innovatie en doorbraken in denken komen vaak voort uit nieuwe combinaties van bestaande kennis en ideeën, waarbij fascinatie de drijvende kracht is. Dat geldt bijvoorbeeld voor wiskundige Steven Strogatz, die gefascineerd is door het groepsgedrag van dieren als vogels, vissen en vuurvliegjes. Hoe kan het dat ze synchroon bewegen in vluchten en scholen? Hij ontdekte dat synchroniciteit op verschillende gebieden eerder regel is dan uitzondering. Met die bril ging hij op onderzoek uit. In bovenstaande lezing laat hij twee bijzondere ontdekkingen zien: twee metronomen gaan vanzelf 'in sync' tikken én de oorzaak van de problemen met de Millennium Bridge in Londen hebben alles te maken met synchroniciteit.

Zelforganisatie

Jimmy Wales is oprichter van de online encyclopedie Wikipedia. In juli 2005 sprak hij op TED over het wereldwijde succes van de website.

Wales spreekt over een organisatie, die geleid wordt vanuit een mengeling van democratie, aristocratie en monarchie. Doelen als geld verdienen of de baas willen zijn, zijn volledig ondergeschikt gemaakt aan dat ene gezamenlijke, inhoudelijke doel: het maken van een voor iedereen toegankelijke niet-bevooroordeelde encylopedie. Autoriteit en vertrouwen moeten in de wereld van Wikipedia eerlijk verdiend worden. Wie de boel belazert, valt snel door de mand. Zo is - met alleen een conceptueel kader als uitgangspunt - een machtige organisatie ontstaan, zonder hierarchische structuren.

Dit concept van 'zelforganisatie' houdt me al jarenlang bezig, op het spoor gezet door twee ideeën over zelforganiserende systemen: de hersenen (lees: Edward de Bono) en het internet. In traditionele organisaties wordt er even voorzichtig als huiverig aan geroken, bijvoorbeeld in de vorm van zelfsturende teams. Die terughoudendheid is jammer, want volgens mij denken de succesvolle organisaties van de toekomst nu al na over wat 'zelforganisatie' voor hen gaat betekenen.

De tofste talks

Elke dag ontdek ik meer en meer interessante lezingen (talks) en interviews op websites als Google Video, Fora.tv en TED. Zo kwam ik op het idee een webpagina te maken waarop je suggesties krijgt voor goede talks: De Tofste Talks: met citaten van webloggers die aanbevelingen doen.

Overigens, SURF, een van de aanbieders van Nederlandstalige lezingen, zou er goed aan doen de interface van haar videotheek eens wat gebruiksvriendelijker te maken met bovengenoemde websites als voorbeeld. Al was het maar om de toegang te vergemakkelijken tot het tegenwicht tegen het Amerikaanse overwicht op dit gebied.

Fora.tv

Mijn ontdekking van deze week: Fora.tv, een website met lezingen van gerenommeerde sprekers over tal van onderwerpen. Wat droger gepresenteerd dan TED, maar daarom niet minder boeiend.

Zo luisterde en keek ik vandaag naar Chip Heath, mede-auteur van Made to Stick, waarover weblog Boemlauw de afgelopen dagen al een en ander schreef. Heath heeft het over hoe je een idee kunt overbrengen, laten beklijven... of misschien wel over hoe je een paradigmaverschuiving teweeg kunt brengen. Een van zijn boodschappen luidt: verplaats je in degene die niet de kennis heeft die jij hebt.



P.S. Aardige van Fora.tv is dat de lezingen in hoofdstukken zijn ingedeeld, waardoor je gemakkelijk een bepaald fragment kunt terugkijken.

Wat is jouw staf?

Bij nogal wat sprekers op TED moet je even verder luisteren en kijken dan wat je in eerste instantie hoort en ziet: die typisch Amerikaanse zelfgenoegzaamheid, het prekerige, het 'I know something you don't and I am going to tell you'... Dat geldt ook een beetje voor Rick Warren tijdens TED 2006. Na een nachtje slapen, blijft er wel degelijk iets hangen van zijn verhaal.

Zoals zijn interpretatie van het bijbelverhaal van Mozes die op de berg God ontmoet. Mozes heeft een staf in de hand. Die staat voor zijn identiteit (hij is herder), zijn inkomen (daar verdient hij zijn brood mee) en zijn invloed (hij kan ermee van richting doen veranderen). Die staf bezit je niet, je hebt er het rentmeesterschap over, zegt Warren.

Een vraag die je je dan kunt stellen is: wat is mijn staf? Welk object staat symbool voor mijn talent en wat doe ik met dat talent? Gebruik ik het met het verantwoordelijkheidsgevoel dat bij het rentmeesterschap hoort? Ik denk dat mijn staf mijn pen is (of mijn toetsenbord). Ik ben schrijver, verdien er mijn brood mee en kan er anderen mee beïnvloeden. Het is mijn verantwoordelijkheid mijn talent voor het goede in te zetten. Wat is jouw staf?

Data + design = meer echte kennis

Het is een thema dat me mateloos boeit: internet biedt ons toegang tot steeds meer informatie. Maar hoe internaliseer je die tot echte kennis, kennis die je echt kunt toepassen in je praktijk als kenniswerker, kennis die je tot een beter functionerende professional maakt?

Zojuist een schitterende TED-talk gezien, waarin Hans Rosling iets bijzonders laat zien: door grote hoeveelheden data rond verschillende variabelen en over een langere periode te combineren met hoogwaardige presentatietechnieken en design kun je informatie zodanig vertalen dat je tot een werkelijk waardevolle interpretatie komt. Die interpretatie kan je mentale model wel eens danig op z'n kop zetten.

Rosling laat zien hoe je op deze manier onze kijk op het begrip 'ontwikkelingslanden' radicaal kunt ontdoen van vooroordelen en verkeerde vooronderstellingen. Hij gooit zelfs chimpansees in de strijd: die beantwoorden vragen rond het thema 'ontwikkelingslanden' beter dan wij!



Kijk na het zien van het 20 minuten durende filmpje ook eens op deze pagina en deze pagina.

Introducing: de PELO

Je hebt er waarschijnlijk nog nooit van gehoord. Dat komt waarschijnlijk omdat ik het vanochtend pas verzonnen heb, naar aanleiding van een presentatie die ik vond op de website van Wilfred Rubens. Ik heb er al lange tijd een, maar had er nog geen naam voor. Nu is die er wel: de PELO, oftewel 'Persoonlijke Elektronische LeerOmgeving'. Hoe die eruit ziet? Nou, hij bestaat uit verschillende componenten, die ook nog eens voortdurend wisselen, afhankelijk van mijn leervraag.

Voorbeelden van die componenten zijn mijn RSS-reader Bloglines, deze weblog en die van anderen, mijn Google-tools, mijn favorieten (waaronder sinds vandaag Best Online Docs), TEDtalks en andere klaslokalen waar de beste docenten mij lesgeven (gisterenavond nog college gehad van Mark Prensky, op een comfortabele bank met een glas wijn erbij), Skype (voor een goed gesprek) en iTunes (voor de podcasts).

De perfecte PELO is flexibel en dynamisch, biedt slim toegang tot een overvloed aan beschikbaar lesmateriaal en tot mensen en events in de IRL-wereld. De perfecte PELO kan je ook verrassen door je toegang te geven tot materiaal en inzichten waarnaar je niet op zoek was. Kortom: hiep, hiep hoera voor mijn PELO!

Kalm aan en rap een beetje

Snelheid is verslavend, meer doen in minder tijd het credo. Maar 'snel' werkt niet altijd. Carl Honore kwam daar achter toen hij het 'bedtime' voorlezen aan zijn kind nog efficiënter probeerde te maken door woordjes, paragrafen, bladzijden over te slaan. Nu predikt hij dat 'less is more' en 'slower is better', onder andere in zijn boek 'Slow: een wereldwijde revolutie'. Langzaamaan heeft ook waarde, zo betoogt hij. Je hebt meer ruimte om echt in het nu te leven en echt te genieten van wat je doet, of dat nu eten, werken of de liefde bedrijven is. Ga dus rapido op zoek naar je innerlijke schildpad. Luister en kijk hoe Honore dit verhaal vertelde tijdens TEDtalks 2005. Geestig detail: Honore praat nogal snel. Het deed me denken aan de bovenstaande titel van een show van Herman Finkers...

Inspiratie!

Wat zou je nog naar school gaan als je op elke plek ter wereld, wanneer het jou uitkomt een college zou kunnen volgen van de grootste docenten ter wereld. Een Bono, een Nicholas Negroponte, een Barry Schwartz, een Peter Gabriel, een Tony Robbins... Het mooie is dat het nog kan ook. TED (Technology Entertainment Design) is een jaarlijks congres in het Amerikaanse Monterey. Sprekers van formaat krijgen er twintig minuten spreektijd. Hun 'lectures' worden in audio en video bewaard voor het nageslacht en ontsloten via de website of via de iTunes-winkel als gratis podcast.

Een van de mooiste talks is die van Sir Ken Robinson, auteur van Out of our Minds, Learning to be creative. Robinson houdt een warm pleidooi voor meer aandacht voor creativiteit in het onderwijs. "Creativiteit is even belangrijk geworden als kunnen lezen en schrijven. We moeten het met dezelfde status behandelen." Robinson is geestig en erudiet en weet van begin tot eind de luisteraar vast te houden. Klassespreker!

In maart 2007 wordt de volgende editie georganiseerd. Gasten zijn dan onder andere Bill Clinton, Edward de Bono, Paul Simon, Daniel Goleman en Richard Branson.