Lesje mediawijsheid: de twee jaar oude foto

Jack Vale laat in bovenstaand filmpje zien hoe je jonge mensen bewust(er) kunt laten worden over de privacy-risico's van informatie over jezelf delen op sociale media. Het filmpje kwam voorbij tijdens het symposium over socialbesitas, afgelopen vrijdag in Eindhoven.

Een dergelijke confrontatie helpt voor de betrokkenen waarschijnlijk beter dan alleen maar waarschuwen en informeren. De vraag is of het kijken naar dit filmpje net zo sterk werkt? Ik denk van niet...

Er is een verschil tussen weten en bewust zijn van.

Volgens mij weten jongeren steeds beter dat wat ze delen vindbaar is en dat bedrijven als Facebook gebruik maken van hun gegevens. Maar ze zijn zich er niet continu bewust van. Het is een hele kunst dat te bewerkstelligen. Ik ken leraren die de Vale-strategie toepassen en hun leerlingen googlen om ze met de resultaten te confronteren. Anderen laten de leerlingen zichzelf googlen: wat vind je allemaal, klopt het bij wie je bent en hoe je gezien wilt worden? Hier is nog een idee:

Vertel je leerlingen dat ze een foto van zich mee moeten nemen van twee jaar geleden. En dat die foto's op een groot bord in de aula komen hangen.

Waarschijnlijk zijn ze niet blij met deze opdracht. De meeste pubers vinden twee jaar oude foto's van zichzelf stom. De link met sociale media: je plaatst nu foto's van jezelf online, voor iedereen zichtbaar. Over twee jaar staan die er nog op. Zou het kunnen dat er dan foto's bij zullen zijn waarvoor je je schaamt? En kun je die er dan nog afkrijgen?

Wat doe jij om je kind of je leerlingen écht bewuster te maken van hun privacy?

Stiekem nog online...

Het 24/7 in contact kunnen zijn met 'peers' vormt - samen met continu laagdrempelig beschikbare entertainment - de enorme aantrekkingskracht van media op kinderen. Dus kan het wel eens gebeuren dat die media gebruikt worden op momenten dat dat niet op zijn plaats is: in de klas, terwijl je in gesprek bent met een goede vriend(in) of in bed, als je eigenlijk moet gaan slapen. De mogelijkheid van directe bevrediging van je behoefte aan contact is dan te sterk om te weerstaan. Alsof je je bevindt in een hedendaags marshmallow experiment...

Wat doe je als ouder als je dochter moet slapen maar stiekem nog aan het twitteren is? Een vraag die ik gisteren als ervaringsdeskundige plaatste op Twitter. Met een antwoord, gebaseerd op het idee dat als het met humor kán, het met humor moet. Omdat mijn dochter me volgt op Twitter, leek het stellen van de vraag wat je als ouder doet als je dochter moet slapen maar stiekem nog aan het twitteren is, een mooi begin.

Vervolgens kwamen er natuurlijk ook antwoorden. Er is niets nieuws onder de zon, zegt @PanicOffice die vroeger stiekem boeken las. Herkenbaar! @MarianBuijssen stelt voor een tweet te sturen dat het tijd is om te gaan slapen, @autimaatschap suggereert om heel slaapverwekkende tweets te sturen. Het goede voorbeeld geven als volwassene helpt ook. @EDikkers verwijst naar haar eigen Wordfeud-gedrag 's avonds laat. En @ivomijland waarschuwt dat een subtiele hint via Twitter ook zomaar als een boemerang terug kan komen: stel dat je twitterende dochter reageert dat je beter met mama kunt kletsen dan op Twitter zitten. Tja...