Gelezen: 'De Toegift' van Doron Ketelaars

Met je vrienden in een bandje spelen. Dromen over grote podia, interesse van de meisjes, gratis bier. 'Jongens waren we, maar aardige jongens', schreef Nescio, dat idee. Ik zong, speelde gitaar, maar was realistisch over wat haalbaar was: we rotzooiden maar wat aan. Herinneringen komen boven bij het lezen van 'De Toegift', het verhaal van een fictieve band van vier fervente Rolling Stones-fans. Ik kreeg het boek cadeau van vriend Roland, nog steeds actief muzikant. Met onze vriendenclub bezochten we vroeger vele concerten, waarbij ik steevast fantaseerde dat de gitarist of zanger plotseling omviel en dat de band dan het publiek vroeg of er iemand was die... Dat gebeurde natuurlijk niet en dat is maar goed ook. Ik kan niet geweldig zingen, geen teksten onthouden en beheers maar een handvol akkoorden.

Het verhaal van 'De Toegift' gaat over de opkomst en de ondergang van The Pawnbrokers. Het leest als een jongensboek, over iets oudere jongens, maar nog steeds jongens, zelfs als ze aan het einde van hun carrière zijn aangekomen. Auteur Doron Ketelaars vertelt het verhaal met vaart en humor (een drummer met een hartritmestoornis). Maar het is niet alleen maar leuk. 'De Toegift' gaat over toewijding (jarenlang oefent de band om hun cover van 'Sympathy for the devil' goed in de vingers te krijgen), over het ingewikkelde van het liefdesleven, het balanceren tussen dromen en de harde realiteit (een baantje bij de PTT, het plotselinge overlijden van de manager die naar achteraf blijkt het natuurlijk vooral voor zichzelf deed). En vooral over dat unieke gevoel van met vrienden in een band spelen, ieder met je eigen ideeën en mogelijkheden die op bepaalde momenten ineens magisch bij elkaar komen. Dan staat er ineens een groot publiek voor je neus en zorgt de interactie met die toehoorders voor een 'flow' waarin de band het eindelijk aandurft: 'Sympathy for the devil' spelen.

Doron Ketelaars - De Toegift, Brave New Books