Ik vind het altijd van een ontroerende schoonheid: de veerkracht van mensen, of dat nu op individueel of collectief niveau is. Mensen die sterker dan ooit opstaan, na een periode van droef- en duisternis... ze geven het woord 'hoop' een onverwoestbare kracht. In New York proefde ik het, zeven jaar na 9/11. In Berlijn proefde ik het afgelopen weekend, 20 jaar na de val van de muur.
"Miteinander, nicht gegeneinander" staat te lezen op een van de plaquettes op de Alexanderplatz in Berlijn. Tegen wil en dank stonden de Berlijners ooit tegenover elkaar, gescheiden door een letterlijke muur van onbegrip. Nu werken de Berlijners samen en genieten ze bewust van betere tijden. Dat zie je in de indrukwekkende nieuwe architectuur, maar ook aan een willekeurig tafereeltje: een man (vroeger West-Duitser) en een vrouw (vroeger Oost-Duitser) die samen op een terras aan de Gendarmenmarkt genieten van een glas wijn. Berlijn voelt als een gelukkige stad.
Dat betekent niet dat het verleden wordt weggestopt. Het monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de holocaust is indrukwekkend aanwezig. In de stad zijn de pijnlijke herinneringen te zien aan de periode waarin Duitsland twee landen was. Kruisen herdenken jonge mensen die werden neergeschoten omdat ze wilden vluchten uit de DDR, mensen die nu net zo oud zouden zijn als ik. En op de Alexanderplatz is een openlucht-tentoonstelling ingericht met (bewegende) beelden en objecten uit de periode van de muur én de hereniging. De beelden ontroerden me. Zoals die van een over de muur uitgestoken hand van een West-Duitser naar een piepjonge Oost-Duitse soldaat. De jonge soldaat voelt zich zichtbaar ongemakkelijk
In de video een kort historisch overzicht over de Berlijnse muur (1961-1989):
Mooi beschreven ervaring. Ik herinner me Berlijn alleen nog van enkele bezoeken van voor de val van de muur. Als ik je blog lees, dan weet ik dat het weer eens tijd wordt om richting Berlijn te gaan.
BeantwoordenVerwijderenPeterter
Ik wil me graag bij peterter aansluiten: knap geschreven stuk! Mijn herinnering gaat ver terug, naar mijn studententijd toen we samen met onze professoren van de K.U.Leuven Berlijn bezochten: Schaufenster des Kapitalismus. We maakten ook een daguitstap naar de andere kant van de Mauer, naar het 'stille' en 'lege' Ostberlin ...
BeantwoordenVerwijderenVolgende week zal ik vast aan je denken, op de Tag der deutschen Sprache (nascholing docenten Duits, CNO Universiteit Antwerpen, ik ben lid van de organiserende werkgroep Duits)die dit jaar focust op de Mauerfall.