Kaartengekte

Eergisteren bezorgde de postbode een 'cadeautje': de Garmin Forerunner 305 (foto: website Garmin). Dit sporthorloge met GPS geeft nieuwe voeding aan mijn kaartengekte.

Ik verlaat graag gebaande paden om nieuwe stukjes natuur en andere landschappen te ontdekken, in de bergen, maar ook dicht bij huis. Van tevoren bestudeer ik langdurig de kaart (ik ga voor 1:25.000!). Ik probeer me een voorstelling te maken van de routes, bedenk varianten, prent de herkenningspunten in en verkneukel me aan de innerlijke projectie van het aanstaande tochtje.

Die herkenningspunten zou ik nu van tevoren kunnen inprogrammeren om vervolgens van punt naar punt te lopen. De 305 kan me, als ik verdwaald ben, de weg terug wijzen (broodkruimels strooien werkt niet altijd) en biedt de mogelijkheid achteraf op een kaart te zien waar ik gelopen heb en hoe lang de route was. Mooie routes kan ik vervolgens opslaan en delen. Ik tekende die routes voorheen al wel eens na in Google Earth, maar dat is toch meer werk en minder accuraat. Mijn favoriete routes heb ik online gezet via de website GPSies. Tenslotte kan ik me ook laten inspireren door beproefde routes van andere gebruikers.

De 305 is ook een hulpmiddel voor training. Meten is weten. Het ding meet hartslag, gemiddelde snelheid en nog veel meer. Af en toe is het toch aardig om te weten hoe je er conditioneel voorstaat. Maar meten is soms ook vergeten waar het uiteindelijk om gaat: genieten van bewegen in de buitenlucht. Dus, nee... ik ga mezelf niet voortdurend monitoren.