maandagochtend
mijn morsige mond,
oogleden kleven
omlijsten een troebele blik
die zoekt naar de snooze-knop
ik sta stroef op
gewrichten, kraakbeen,
weke delen
als schurende scharnieren
van een koude motor
het verkeerde been tweedst
dus niet per se nurks
‘t is eerder de vrees
van steeds trager ontwaken
met het klimmen der jaren
dan
7:15, zwarte koffie
alles wordt anders met
twee koppen motorolie
cafeïne als choke
kom ik op stoom
stuwende kracht
kom maar op met dat leven
glimlachend loop ik niet
te hard van stapel
maandagochtend
de week is nog lang
Geen opmerkingen:
Een reactie posten