Poëzie-opdracht: 'Spleen'

Een bekend voorbeeld van 'light verse' is het gedicht 'Spleen' van - vermoedelijk - Michel van der Plas. Het gaat als volgt:

Spleen

Ik zit mij voor het vensterglas

onnoemlijk te vervelen.

Ik wou dat ik twee hondjes was,

dan kon ik samen spelen.

 'Spleen' is een gevoel van vervelende onrust, lichte zwaarmoedigheid... een gevoel dat veel mensen hebben die al wekenlang de deur niet uit kunnen wegens de corona-crisis. Niet toevallig misschien dat het daarom weer aandacht kreeg van essayist Jan Postma (@j_postma) die er op Twitter een leuke parodie op schreef:

Ik zit hier voor het raam 

ontzettend hard te janken

Ik wou dat ik twee fitboys was

Dan kon ik samen planken

Dat triggerde mij om ook een parodie te schrijven. Het werden er twee... die ik daarna aanpaste naar aanleiding van suggesties van dichter Theo Danes (@theo_danes).

ik zit hier voor het vensterglas
te appen en zoomen
ik wou dat ik twee bijtjes was 

dan danste ik op bloemen

en

ik zit hier voor het vensterglas
ben van mijn klas bestolen
ik wou dat ik twee meesters was 

dan kon ik samen scholen

Aan jou de uitdaging: maak je eigen parodie op 'Spleen' en deel hem in de comments!