Om nooit meer te vergeten: de NYC Marathon

Er zijn van die dagen in je leven die je nooit meer zult vergeten. 2 november 2008 is voor mij zo'n dag. Ik liep de New York City Marathon, mijn allereerste 42,195 kilometer, in 3:56:07 uur.

Op 15 april van dit jaar besloot ik de uitdaging aan te gaan. Tot die tijd liep ik zo'n twee tot drie keer per week hard, zo tot 15 kilometer, een heel enkele keer 20 kilometer of meer... en dan had ik een dag, twee dagen herstel nodig.

De afgelopen maanden bouwde ik langzaam, maar gestaag aan mijn conditie en uithoudingsvermogen, besteedde ik nog wat meer aandacht aan gezond leven en begon ook de mentale voorbereiding. De twijfel - kan ik dit? - maakte langzaam plaats voor vertrouwen.

En toen was het zover. New York, the city that never sleeps. Om 10.00 uur 's morgens zette ik - samen met mijn maatje voor het leven Ineke - de eerste stappen op de Verrazano-Narrows Bridge. Spannend! De eerste kilometers gingen fantastisch en onze gemiddelde snelheid kroop omhoog naar net boven de 11 kilometer per uur. Publiek en bandjes langs de weg, enthousiasme overal om je heen: dat geeft een 'boost'. Op 25 kilometer kon Ineke een wat hoger tempo volhouden dan ik: tijd om ieder onze eigen race te gaan lopen. Ik kon tot tegen het 30 kilometer-punt redelijk strak blijven lopen. Toen kreeg ik echter een dipje en moest even wat gas terugnemen. Maar na de laatste brug liep ik Manhattan weer in - op ongeveer 32 kilometer - en kreeg ik het vertrouwen terug. De laatste kilometers waren zwaar, maar ik wist dat ik het ging redden binnen de vier uur waar ik me op had gericht. Ik had toen ook meer houvast, omdat we de laatste kilometers langs en door Central Park al een keer gelopen hadden als training. De snelheid liep langzaam terug maar ik kon goed blijven lopen. En toen, nog 300 yards, 200 yards, nog een heuveltje over... en de finish, een gevoel van groot geluk en een ontlading.

Een marathon lopen is een fysieke, maar vooral ook een mentale uitdaging. Je loopt op pasta én op hersenspinsels. Nu het voorbij is voel ik me heel sterk. Sinatra zong het al: if I can make it there, I can make it anywhere!