 |
Is het tijd voor een nieuwe baan? Nu aan kinderen beginnen, of nog een paar jaar wachten? Een huis kopen of toch nog even blijven huren? Het zijn vragen die bij elkaar komen in het leven van veel dertigers. Vanuit die constatering ontstond het begrip 'dertigersdilemma'. Het was het thema van de Goeroedag, afgelopen maandag en is het onderwerp van een recent verschenen boek van Nienke Wijnants: "Rond de dertig lijkt het wel permanent spitsuur in je hoofd."
Er zijn in het westerse leven anno nu veel keuzes te maken. Van weer een nieuwe pizza (ansjovis, ananas en spinazie) kun je je nog wel voorstellen hoe die zal smaken. Maar bij keuzen die je leven een drastische wending geven, is het veel moeilijker een voorstelling te maken van het leven na of met die keuze. Vrienden kunnen je in geuren en kleuren vertellen over het ouderschap, maar niemand kan je vertellen hoe jij dat zult ervaren en beleven. Mmm...
Een keuze voor het onbekende was voor mij afgelopen jaar de beslissing de marathon van New York te gaan lopen. Misschien niet zo'n wereldschokkende keuze, maar wel een die in een relatief beknopte periode duidelijk maakte wat de keuze voor het onbekende betekent. Het proces dat ik heb doorgemaakt kan als een metafoor dienen voor ingrijpende keuzen, waarbij de beleving van het resultaat - de eindstreep - vooraf onbekend is.
Hoe gaat dat dan? Aan het begin is er vooral de twijfel: kan ik dit, wil ik dit? Dan begint het groeien. Je probeert je op allerlei manieren een voorstelling te maken, praat met en leest van ervaringsdeskundigen, test jezelf voortdurend in een poging iets te voelen van wat je straks gaat voelen. Maar je raakt nooit aan het moment zelf. Mijn trainingen gingen niet verder dan 35 kilometer en van de sfeer bij die paar wedstrijdjes van tevoren, wist ik ook wel dat die niet te vergelijken was met New York. En er gebeurt nog iets: je gaat op zoek naar argumenten vóór je keuze, probeert je blik te beperken tot de positieve kanten in een wellicht onbewuste poging een 'self fulfilling prophecy' te bewerkstelligen. Bij de positieve verhalen over New York dacht ik: gaaf, dat ga ik ook meemaken. Bij negatieve ervaringen van anderen - de kou, de drukte - dacht ik: ach, dat zal best meevallen. En verdomd: het viel mee. En: het was gaaf. Meer dan dat!
Kiezen voor het onbekende blijft altijd ook voor een belangrijk deel 'een gokje wagen'. Zojuist had ik het er nog over met Rik Konings, naar aanleiding van plannen voor een gezamenlijk boek. Rik zegt dat je moet durven te 'gissen en missen'. En zo is het. Dat voelt bij ingrijpende levenskeuzen - loopbaan, kind, huis - waarschijnlijk nogal ongemakkelijk. Maar het is niet anders. Wie niet waagt, die niet wint. Als je alleen maar op zekerheden vaart, zal je schip nooit het ruime sop bereiken. Heb jij het lef?
Mooi dankjewel Erno, wat leg je op een fantastische manier
BeantwoordenVerwijderenverbindingen, of nee jij legt ze bloot en laat ze zien, ze zijn er al.
We zijn allemaal met elkaar verbonden. Zoals ik verbonden met Mary Ayo
in het verre Tanzania, weet ik nu al dat ik verbonden ben en me
verbonden zal voelen met de bijzondere kinderen van haar school. Ik
ken ze nu nog niet maar deze vrouw is zo bijzonder dat ik nu al de
verbondenheid met haar kindern voel en daarmee met hun broers en
zussen, buren, naasten, familie ....
Mooi dat ik nu in dit verband zoveel mooie mensen mag ontmoeten.
Brengt me heel dicht bij wereldvrede. Ik zal me meer gaan verbinden
met mensen uit de voor mij onbekende werelden als die van de moslims
en chinezen. Daar is mijn Creatieve Wereld een mooie binnenkomer voor.
Ik kan dienen als diplomatiek verkenner, met de speelsheid van een
kind ben ik geen bedreiging en laten mensen mij toe in hun wereld. En
kan ik waarschijnlijk zeggen dat ook die onbekende en als bedreigend
ervaren bevolkingsgroep dezelfde diepere kernwaardes heeft als ons.
Je bent een mooie inspiratiebron Erno,
Eet smakelijk en tot gauw.
Rik