Vakantiecolumn 7: Thuis

Mijn eigen bed, mijn eigen deur, mijn eigen post, mijn eigen krant, mijn eigen koffiemok, mijn eigen gazonnetje, mijn eigen favoriete radiozenders, mijn eigen vaatwasser, mijn eigen biermerk, mijn eigen sleutelbos, mijn eigen douche, mijn eigen toilet, mijn eigen hagelslag, mijn eigen kaas, mijn eigen iMac, mijn eigen huis, mijn plek onder de zon ...

Wat is het toch heerlijk om weer thuis te komen na een paar weken vakantie. Je zou je bijna afvragen waarom je je huis en haard eigenlijk ooit hebt kunnen verlaten. Maar misschien is dat nu juist de belangrijkste functie van een vakantie: je leert weer waarderen wat je hebt. De Engelsen hebben daar een mooi spreekwoord voor: 'absence makes the heart grow fonder'. Als je je liefje een tijdje niet ziet, ga je des te meer naar hem of haar verlangen.

Als je elke dag een paar keer op je eigen toilet zit, wordt het gewoon. Het valt je niet meer op dat het papier niet schuurt of in stukjes uit elkaar valt en dat doortrekken altijd werkt, dat je lekker zit en bij goed licht een boek kunt lezen. Die alledaagse dingen...

En dan ben je op weg naar je vakantiebestemming op de Franse Route du Soleil. Je zet je volgeladen auto even aan de kant om je benen te strekken. Je wilt een bezoekje brengen aan het toilet. Maar de deur kan niet op slot, er is geen papier, de muren zijn volgekalkt met onbegrijpelijke teksten en tot overmaat van ramp sta je oog in oog met zo'n staptoilet: een groot gat, twee plaatsen om je voeten op te zetten en met een beetje geluk zo'n beugel om je aan vast te houden, zodat je niet achterover kukelt. En dat is nog maar een van de vele zelfgekozen ontberingen.

Natuurlijk maakt het weer, het eten, de natuur en de gastvrijheid van de lokale bevolking veel goed. En dat maakt dat je alle ellende al snel vergeten bent. Dus lees je drie, vier weken na je vakantie in een tijdschrift een reportage over een land met hoge bergen, veel zon en een unieke vegetatie, dan denk je al snel, nou, ik zou best wel weer willen.