Sam is een jongen van 18 met autisme. Hij heeft moeite met het begrijpen van eigen emoties en die van anderen, sociale codes en dubbelzinnig taalgebruik, raakt snel overprikkeld en kan niet uitgepraat raken over pinguïns. Maar hij is ook een 18-jarige die de gewone dingen wil doen die je als 18-jarige wilt doen. Zoals verliefd worden, een meisje hebben, je seksualiteit ontdekken. Hoe ingewikkeld dat ook is.
Sam is de hoofdpersonage in de nieuwe Netflix-serie 'Atypical'. Een comedy-serie. En eigenlijk wel iets meer dan dat. Zeker, de personages zijn karikaturen: een overbezorgde moeder, een vader die moeite heeft een échte relatie met zijn zoon te hebben, een oversekste vriend en een begeleidster die Sam helpt zijn leven op orde te krijgen, maar haar eigen leven niet op orde heeft. Ze zijn allemaal even 'likable' en... onnatuurlijk goed gebekt. En ja, er passeren de nodige Amerikaanse clichés (met een flinke dosis zoetsappigheid).
Maar het is ook een serie die echt leuk en soms ontroerend is, een serie die op een luchtige, hier en daar op een serieuze en aangrijpende manier autisme onder de aandacht brengt, maar uiteindelijk ook gaat over veel meer dan alleen het overleven met een autisme spectrum stoornis en de impact van autisme op het gezin.
De eerste serie staat op Netflix en bestaat uit acht afleveringen van ongeveer een half uur.
(Ik ben benieuwd wat ervaringsdeskundigen van de serie vinden. Je reactie is welkom via de comments.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten