Een liedje voor iedereen die het echte contact mist in deze tijd van 'social distance'...
stil op straat
van vroeg tot laat
het blauwe licht
op mijn gezicht
elkaar in beeld
je had gemaild
ik wil je zien
een uur of tien
dubbel glas, twee schermen
ze scheiden jou en mij
geïsoleerd in cellen
koud, maar virusvrij
het ging zo snel
een onheilsspel
als domino’s
meedogenloos
van daar naar hier
door elke kier
geslepen, wreed
zaait het leed
dubbel glas, twee schermen
ze scheiden jou en mij
geïsoleerd in cellen
koud, maar virusvrij
hoe lang moet ik nog wachten
op jouw arm om me heen
het kaapt al mijn gedachten
stiekem zo gemeen
en tot die tijd
dubbel glas, twee schermen
ze scheiden jou en mij
geïsoleerd in cellen
koud, maar virusvrij
stil op straat
van vroeg tot laat
het blauwe licht
op mijn gezicht
elkaar in beeld
je had gemaild
ik wil je zien
een uur of tien
dubbel glas, twee schermen
ze scheiden jou en mij
geïsoleerd in cellen
koud, maar virusvrij
het ging zo snel
een onheilsspel
als domino’s
meedogenloos
van daar naar hier
door elke kier
geslepen, wreed
zaait het leed
dubbel glas, twee schermen
ze scheiden jou en mij
geïsoleerd in cellen
koud, maar virusvrij
hoe lang moet ik nog wachten
op jouw arm om me heen
het kaapt al mijn gedachten
stiekem zo gemeen
en tot die tijd
dubbel glas, twee schermen
ze scheiden jou en mij
geïsoleerd in cellen
koud, maar virusvrij
Een niet helemaal vlekkeloze, maar wel recht uit het hart opname op Soundcloud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten