Sir Ken Robinson constateerde het al in zijn boeken en presentaties: het onderwijs heeft te weinig oog voor talenten anders dan die geschikt zijn voor een academische toekomst. Onder het mom van 'daar kun je later je brood toch niet mee verdienen' is volgens Robinson vooral creativiteit het ondergeschoven kindje.
Maar hoe zit het met talent voor ondernemerschap? Volgens een onderzoek in de nieuwe editie van het tijdschrift Sprout doet het onderwijs daar te weinig aan. 60% van de ondervraagden in het onderzoek vindt dat ondernemerschap 'helemaal niet' of 'niet echt' wordt gestimuleerd door het onderwijs. De kennis over ondernemerschap is in het onderwijs 'totaal niet' (41%) of slechts 'enigzins' (48%) aanwezig. De auteurs van het artikel constateren overigens dat het aantal startende ondernemers desondanks snel groeit.
Afgelopen week publiceerde TED.com een presentatie van Cameron Herold. Als kind had hij al het ondernemersbloed in zich: onderhandelen, regelen, handeltjes... hij was er dagelijks mee bezig. Op school zag men Herold vooral als een drukke, lastige leerling. En ja hoor, daar was het stempeltje: Attention Deficit Disorder (ofwel ADD).
Herolds verhaal is een vurig pleidooi voor meer aandacht voor entrepreneurship in onderwijs en opvoeding. Zijn eigen kinderen krijgen geen zakgeld: Herold daagt ze uit zelf op zoek te gaan naar dingen die moeten gebeuren in huis, een aanbod te doen, te onderhandelen en zo hun zakgeld te verdienen. Het traditionele zakgeld bereidt jonge mensen alleen maar voor op een toekomst als loonslaaf! En dat ADD? In veel gevallen, zo stelt Herold, zorgt Ritalin ervoor dat de energie van jonge mensen om grote dingen te doen in de kiem wordt gesmoord. Kortom: een prikkelend verhaal over het stimuleren van ondernemerschap en het herkennen van ondernemerstalent onder jonge mensen.
Op zich een mooi pleidooi voor iets wat je wilt stimuleren. Ik denk echter dat het niet verstandig is om je kind op te voeden in een klimaat van "voor wat hoort wat" Bij klussen moet je je als opvoeder niet in een onderhandelingspositie worstelen. Huishoudklussen moet je als kind gewoon doen, omdat iedereen ze moet doen. Geen geld, geen ondernemersschap, maar sociaal deelnemen aan het gezinsproces.
BeantwoordenVerwijderen@Martijn Dank voor deze aanvulling/nuancering. De kunst is denk ik om in de opvoeding de balans te vinden, die je ook als volwassene zoekt. Er moet enerzijds brood op de plank komen, maar je doet anderzijds ook vrijwilligerswerk, probeert mooie dingen van de grond te krijgen zonder dat ze geld hoeven op te leveren, zorgt voor je gezin enz.
BeantwoordenVerwijderenLos van het opvoedkundige deel ben ik het eens met het gebrek aan voorbereiding op het ondrnemerschap. Daar zouden opleidingsinstituten, juist ook op MBO niveau iets aan moeten doen. Natuurlijk kunnen wij (de ondernemers dus) daar ook een rol in spelen, traditionele docenten hebben immers niet de kennis die wij samen hebben.
BeantwoordenVerwijderenMooi stuk Erno. Op de blog van Boris Veldhuijzen van Zanten beluisterde ik deze week een soortgelijk ervaringsverhaal. Hij vertelt daarin hoe hij bang gemaakt werd toen hij als 15-jarige van school wilde om te gaan ondernemen.
BeantwoordenVerwijderenhttp://bomega.com/2010/06/18/documentary-about-ehm-me/
100% mee eens. Ik heb nu vier jaar hbo achter de rug en daarin is niets gedaan met ondernemerschap. Inmiddels ben ik wel zp'er, maar het was fijn geweest als daarin meer werd gestimuleerd. Laat studenten (zeker ook op het mbo) de mogelijkheden zien en zelf uitproberen. Laat ze eens een echt product of idee uitwerken en investeerders e.d. zoeken. En geef ze de mogelijkheid om erachter te komen wat hun passie is en om daar iets mee te doen. Overigens zijn er ook genoeg ouders die hun kinderen onder druk zetten om te studeren en om hun diploma te halen, terwijl dat vaak helemaal niet nodig is (en zelfs niet bevorderend voor diegene).
BeantwoordenVerwijderen