Twitter: een haat-liefde-verhouding

Ik Twitter. Al bijna 900 keer deelde ik een boodschap van maximaal 140 tekens met zo'n honderd mensen: een observatie, een tip, een vraag, een belevenis. Mensen die Twitter niet of nauwelijks kennen, vragen me wel eens: wat heb je daar nou aan? Met de nadruk op 'daar'. Toen ik mijn account aanmaakte, had ik dezelfde vraag. Een pasklaar antwoord is er nog altijd niet. Ik heb eigenlijk een milde, maar hardnekkige haat-liefde-verhouding met dit medium. Hier is waarom.

Maar eerst voor wie Twitter niet kent: Twitter is een sociaal netwerk dat je kunt zien als de 'missing link' tussen chatten, SMS'en en bloggen. Iedere Twitteraar heeft een netwerk van 'luisteraars' (followers) en 'luistert' (follows) naar de berichten van anderen. Als bij een Venn-diagram is er meestal een overlap tussen deze groepen. Je kunt iemand volgen, die jou niet volgt en vice versa, maar de meeste gebruikers volgen een groot deel van hun followers. Via je persoonlijke pagina voer je je berichten in en zie je wat degenen die je volgt zojuist hebben geplaatst. Op die opmerkingen kun je desgewenst ook reageren. Standaard zijn je berichten publiek toegankelijk, maar je kunt ze ook afschermen. Dan zien alleen de mensen die je daarvoor toestemming hebt gegeven je berichten. Behalve via een webpagina, kun je ook 'twitteren' via een apart programma, bijvoorbeeld op je mobieltje. Tot zover deze lezing.

Waarom ik Twitter?
- Het is geweldig om kennis te delen door elkaar binnen een netwerk te wijzen op interessante, nuttige online bronnen.
- Twitter biedt het koffie-automaat-gevoel voor de zelfstandige die niet meer zo vaak bij een koffie-automaat staat.
- Je vergroot je 'net presence' (aanwezigheid op het internet). M'n Twitter-berichten worden doorgeplaatst op Hyves en op Plaxo. Zo heb ik met relatief weinig energie drie platforms, waarop ik kan laten weten waar ik mee bezig ben. Op basis daarvan krijg ik reacties, verkoop ik af en toe een boek, komt er wellicht nog wel eens een opdrachtje binnenrollen en krijg ik nuttige tips voor mijn werkzaamheden.
- Er is een grote bereidheid om elkaar te helpen: "Wil je eens even naar dit ontwerpje kijken?"
- Je bouwt aan veel informele 'light' contacten rond een gezamenlijke belangstelling. In mijn netwerk zitten bijvoorbeeld vrij veel recreatieve hardlopers.
- Je krijgt als eerste inzicht in nieuwe trends en ontwikkelingen. Twitter wordt namelijk voornamelijk bevolkt door pioniers.
- De informatie uit de eerste hand maakt berichten in de media persoonlijk en levendig ("Hier kun je prima schaatsen." of "Ik sta vast op de A2 bij Den Bosch.")

Waarom ik Twitter ook een beetje haat?
- Veel berichten op Twitter vallen voor mij onder het kopje 'ruis'. Een eenvoudig 'Goedemorgen!' van een mede-Twitteraar zegt me niet zoveel, net zomin wanneer iemand de was wegwerkt of aan het koken gaat.
- Veel Twitteraars maken melding van wat ze zojuist hebben geblogd. Daar heb ik al RSS voor. Overigens doe ik het zelf ook...
- Twitter bundelt berichten die samenhangen niet in threads, zoals dat bij e-mail wel kan. Zo raak je snel het spoor in een online conversatie kwijt.
- Het vraagt veel zelfdiscipline om niet continu te volgen wat er binnen Twitter gebeurt (en daarmee je concentratie en productiviteit te verliezen).

Eerder over Twitter op Alles kan altijd beter: Sociale media in actie...