Kinderen leren op school af een beroep te doen op de creativiteit waarover ze van nature beschikken. In een industriële samenleving is dat een kleine, te overziene ramp. Maar de wereld verandert in rap tempo. We gaan naar een kenniseconomie en die vraagt niet alleen andere kennis, maar ook andere competenties, kwaliteiten en attitudes. Creativiteit - in al haar verschijningsvormen - is volgens mij een van de belangrijkste kwaliteiten voor de burger en de professional van morgen.
'Do schools kill creativity?' vroeg Sir Ken Robinson zich al eerder af tijdens een presentatie op TED. Gisteren bekeek ik - getipt via Twitter door Gerjanne Tiemens - een tweede, wat langere presentatie, die Robinson verzorgde voor de Britse Royal Society for the encouragement of Arts, Manufactures and Commerce (RSA). Wederom een vlammend betoog voor een paradigmaverschuiving in het onderwijs. Met Britse humor, goed onderbouwd en overtuigend.
Het gaat niet alleen om creativiteit. Vanochtend had ik het er nog eens over met Rik Konings van De Creatieve Wereld. Zoveel kinderen met geweldige talenten, sociale, fysieke, met-de-handen en creatieve, die vastlopen in het onderwijs waar de focus op boeken, cognitie en cijfers ligt en die daardoor afhaken, terwijl we ze zo verdomd hard nodig hebben in de samenleving van morgen. Wie ziet waar ze - met de nodige instructie, begeleiding, coaching of mentoring - toe in staat zijn?
Lang leve internet! Het blijft een fijne plek om inspiratie te delen! :o)
BeantwoordenVerwijderenPrachtige woorden van Sir Ken Robinson over de academische inflatie. Voor mij daarin ook herkenning dat creativiteit floreert bij een balans tussen hart, hoofd en handen. In deze toestand kunnen de originele ideëen floreren en groeien creaties die van waarde zijn.
BeantwoordenVerwijderenKijkend naar mijn jongste dochter Hava(12) zei ik gisteren nog tegen Erno, ik zou haar gunnen dat ze niet naar school hoefde te gaan, naar mijn idee gaan ze daar haar creatieve rijkdom om zeep helpen.
De uitdaging zit er voor mij in om kinderen, ondanks het schoolsysteem, een basis van creativiteit te bieden waarin ze hun talenten zelf kunnen ontdekken en waarmee we dus de Shakespeares, de Loyd Webbers, Patch Adams en andere creatieve voorbeelden in aantal zien toenemen.
Ik ga voor een Creatieve Wereld!
mijn dochter gaat nu in Purmerend naar school. creativiteit is daar mager. muziek speelt nauwelijks een rol in educatie. en dit is Montessori onderwijs
BeantwoordenVerwijderenmisschien moet ik zelf aan de slag gaan en onderwijs pakketten gaan maken. audio, klanken, laat de fantasie leven.
en laat ons vooral kind zijn. en ongein uithalen. ja, fouten maken. wat een fout is juist goed. in de muziek wel :-)
@Erno en jongleerworkshop.nl
BeantwoordenVerwijderenIk ben het eens dat er op scholen veel om zeep wordt gebracht. In ieder geval wordt er behoorlijk gezaagd aan kritische houding (discipline en gehoorzaamheid, volgzaamheid is belangrijker).
Mag je als ouder onderwijs niet zelf invullen (de overheid beter wat goed is voor jouw kinderen, en als je niet zorgt dat kinderen op school zitten dan staat daar gevangenisstraf op en in bepaalde gevallen loop je het risico tot ontzetting uit de ouderlijke macht)
Kinderen moeten vooral niet zelf bedenken wat ze willen leren ('wij' weten wel wat goed voor ze is en dat gaat bovendien veel efficienter)
Kinderen worden op school niet wie ze zijn,maar wat we van ze maken.
Steeds vaker zie ik de clip van Pink Floyd, The wall. Kinderen op de lopende band belanden in een gehaktmolen en worden eenheidsworst.
Gelukkig is er ook een aantal scholen die de uitzondering zijn op een stereotypering.
En er zal vast wel een evolutie of revolutie plaatsvinden. Het zit er aan te komen, want jongeren en ouders hoeven dit niet te nemen.
Bovendien: verbeter de wereld en begin bij jezelf. Wellicht krijgt Hava de bagage van thuis mee om toch zichzelf te kunnen zijn.
Soms helpt een duwtje in de rug van thuis. Zoals de beroemde schaaksters de zusjes Polgar bewijzen. Hun vader leerde de zusjes veel meer dan topschaken. O.a. 5 wereldtalen vloeiend spreken en schrijven.
Kortom, er is nog genoeg te doen.
Peterter
Ik merk in het speciaal onderwijs vaak dat er in het regulier onderwijs vaak geen ruimte is voor kinderen die anders zijn en anders doen en een andere aanpak nodig zijn. Vaak is men in het onderwijs niet flexibel genoeg, aan de andere kant kan men door de grootte van de groepen ook niet flexibel zijn. Dus is het lastig om individueel onderwijs te geven.
BeantwoordenVerwijderenHet is natuurlijk wel zo dat wij als maatschappij veel van onze opvoeding bij de scholen neerleggen. Dus wij als maatschaoppij willen dat de normen, waarden, vakken, Nederlands gedachten via de scholen bij onze kinderen willen brengen.
Blijkbaar geeft dat in deze tijd waarin we eigen ontwikkeling erg belangrijk vinden wrijving.
Maar is die wrijving geldend voor de grote meute of geldt dat voor een paar kinderen?