Onlangs moest ik voor mijn werk naar Amsterdam. Zittend in de Intercity naar het noorden genoot ik van de beelden die aan me voorbijtrokken: de uitgestrekte weiden, rustig grazende koeien, een statige reiger aan de slootkant, heel veel wolken en heel weinig mensen. Vanaf Utrecht werd echter alles anders. Troosteloze grijze flatgebouwen, bedrijfspanden van staal en glas en overal mensen op weg naar andere mensen. We leven kennelijk graag als haringen in een ton, sardientjes in een blik.
Het ideaalbeeld van onze vakanties wordt geschetst door het tegenovergestelde van het drukke dagelijkse leven. Zonovergoten Alpenweiden met dartelende dames, een primitief tentje in het midden van nergens of een B&B in een kasteeltje, waar de vogeltjes 's ochtends je ontbijt opluisteren. Op een verjaardagsfeestje verzucht een kennis: "Ik wil er eens even helemaal uit. Weg van alle drukte."
In werkelijkheid zijn we een beetje bang voor de stilte en de rust. Daarom trekken we liefst elke zomer massaal naar de Spaanse kust of een Turkse 'all inclusive' om daar in een hotelflat op elkaars lip te gaan zitten of ... liggen. Of we gaan op een Franse megacamping lekker dicht bij de buren staan. En op het strand overlappen de handdoeken en drupt jouw smeltende ijsje op de door-en-door bruine tenen van je buurvrouw. Het reutelende gesnurk van de andere kampeerders of hotelgasten nemen we voor lief net als de haren, teennagels en poepstrepen die ze achterlaten in het gemeenschappelijke sanitair. Via mobiele telefoons vertellen we elkaar een paar keer per dag hoe goed we het wel niet hebben. 's Avonds nog even wat keihard beukende decibellen verorberen in de discotheek. Vakantie, heerlijk... er even helemaal uit.
Op een mooie dag wandel of ren ik nog wel eens door de bossen. Brabant is dan misschien niet 'the', maar zeker wel 'a place to be'. Laatst kwam ik in een uur twee mensen tegen, niet meer en niet minder. Ze kwamen uit zo'n drukke stad, Rotterdam om precies te zijn, en ze verbaasden zich erover dat ze zo weinig mensen tegenkwamen in dit prachtige gebied waar nog echte stilte en rust te vinden zijn. Ik haalde mijn schouders op, want ik begrijp het ook niet. Misschien is de overgang van het drukke naar het stille leven voor de meeste mensen te groot, misschien zijn we evolutionair verwant aan de mieren, misschien luisteren we wel naar verhalen over enge dingen die gebeuren in het bos (wolven, teken, potloodventers) en niet naar verhalen over enge dingen die gebeuren in een drukke winkelstraat (2 halen, 1 betalen, onterecht beschuldigend piepende detectiepoortjes, vergeten op welke verdieping van de parkeergarage je auto ook alweer stond).
Als je goed om je heen kijkt, heeft alles een kleur.
BeantwoordenVerwijderenEn als je een gekleurde bril op hebt ziet die andere kleur er nog weer anders uit.
En als je dan daarbij nog eens een stevig humeur hebt, zie ook dat er nog eens anders uit.
Voeg daarbij een ver-schijnend zonnetje of een plotselingen donderbui dan wordt wel erg duidelijk dat de mens aan de elementen bloot staat.
Het mooie daarbij is dat een positieve geest, een optimistisch instelling, een gemakkelijk vermogen tot genieten bijna elke wereld kan omtoveren tot een voldoen-en-de plek.
Prettige vakantie nog!
Peterter