Voor publieke figuren gold het altijd al: "Het slechtste wat je ooit gedaan hebt, is het eerste dat iedereen van je weet." Dit citaat komt uit een artikel van Jeffrey Rosen in de New York Times van 19 juli. Rosen schetst de effecten van een digitale wereld waarin alles onthouden wordt. Een wereld waarin iedereen die online actief is feitelijk een publiek figuur is en waarin we op dit moment bijzonder weinig regie hebben over onze online reputatie.
Volgens Rosen staan we nog maar aan het begin van een ontwikkeling. Slimme en snelle technologie is steeds beter in staat data op het web zodanig te koppelen dat iedereen in staat is in no time onze doopceel te lichten. Met als confronterend voorbeeld de technologie van de gezichtsherkenning: iemand maakt met een mobieltje een foto van je in de publieke ruimte, en krijgt vervolgens direct gedetailleerde persoonlijke informatie over je. Die informatie kan uit verschillende databestanden komen: je updates uit Twitter, je foto's van Hyves, reacties op wat je her en der schrijft enzovoort.
Het artikel benadert het fenomeen vanuit twee invalshoeken. Enerzijds is er de informatie die anderen over jou publiceren. Dat kan een beoordeling zijn na een date, een beschrijving van je kwaliteit als leraar of een foto van je op een moment dat je aangeschoten aan de bar hangt. Anderzijds is er de informatie die je over jezelf plaatst. Onderzoek, zo meldt Rosen, laat zien dat de jongere generatie hier relatief bewust mee omgaat. Ze doen aan zelfcensuur (en soms aan 'window dressing', jezelf mooier/beter presenteren dan je bent).
Rosen vindt het belangrijk dat de menselijke kwaliteit van 'forgiveness' niet verloren gaat. Het zou niet fair zijn als een jeugdzonde je je hele leven blijft achtervolgen. Een interessante oplossing hiervoor is die van data met een beperkte houdbaarheid. Je schrijft dan een stukje en zegt dat de tekst zichzelf na drie jaar vernietigt. De technologie hiervoor staat nog in de kinderschoenen.
Als journalist zie ik tot slot nog een ander aspect. Vroeger kon je je vrij gemakkelijk kritisch uitlaten over een persoon of organisatie. Nu op het web alles bewaard wordt en gemakkelijk traceerbaar is, kan dat op den duur tegen je gaan werken. Misschien krijg je geen toegang meer tot de persoon die je in een eerder verhaal kritisch hebt beschreven. Zelfcensuur is in dit geval de dood in de pot voor een open debat. Maar een dilemma is het wel...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten