Our Daily Bread

Gifspuiterij op de velden, varkens die worden opengezaagd ontdaan van ingewanden en gegooi met kuikens... Nikolaus Geyrhalters commentaarloze documentaire over onze voedingsindustrie Our Daily Bread is redelijk schokkend. Enigszins voorbereid begonnen aan het bekijken ervan, heb ik er geen slapeloze nachten aan over gehouden.

Eén ding in de film raakte me misschien wel het meest: de zielloosheid waarmee de getoonde professionals in de film hun werk doen. Zonder enige emotie doen ze hun vaak routineuze ding en spoelen ze in de pauze - alleen, zonder collegae - snel hun boterhammetjes weg met een slok lauwe koffie. Wat betekent werk voor deze mensen? We komen het niet te weten, maar de suggestie wordt gewekt alsof het werk hen volledig koud laat, alsof ze gedachtenloze machines van vlees en bloed geworden zijn.

Het zou een (schrale) troost zijn als deze werknemers lieten zien dat ze hun arbeid schitterend of juist vreselijk zouden vinden, maar deze kilheid... Overigens, Charlie Chaplin gaf ons in 1936 al een voorproefje van deze 'Modern Times' in arbeid: