Nachtelijke inval

In Leef met lef schrijf ik over de nachtelijke inval: een creatief idee dat uit het niets lijkt te komen, midden in de nacht, als je even wakker wordt. Misschien herken je het.

Een schrijfblokje met pen of een memorecorder op je nachtkastje is dan een uitkomst. Liggen die er niet, verander dan iets in je omgeving dat je 's ochtends zeker zal opvallen: zet je wekker op zijn kant, haal het sloop van je kussen of leg op de badkamer alle tandenborstels van het gezin in de wasbak. Het zal als trigger werken om de inval weer op te roepen.

Ik werd vannacht wakker met het laatste zinnetje van onderstaand gedicht. Aanleiding onbekend. Misschien bedacht mijn brein - stiekem, terwijl ik sliep en niets zou merken - eens een linkje uit te proberen tussen het bezoek aan een verzorgingshuis voor een interview, afgelopen maandag en een item over goochelattributen bij het tv-programma Nederland te koop.

Om zes uur ging de wekker op mijn mobieltje af. Er zat een leeg wc-rolletje omheen. Ah! De rest van de tekst heb ik vanochtend geschreven.

Hij was een groot goochelaar
Volle zalen, in stralend licht
Maar de tijd sneed tergend langzaam
Groeven in zijn gezicht

Nu drentelt hij wat verloren
Door de gangen van het tehuis
Hij staart zijn vage blik
En hoort alleen nog ruis

Alles is hij kwijt
Zijn illusies, zijn dromen en dat doet pijn
En hij denkt wat verdrietig
Aan de verdwenen truc met het konijn

Naschrift: op 11 december 2016 opnieuw in enigszins aangepaste vorme gepubliceerd als #zondagsgedicht.