"De grootste uitdaging voor de mens is niet de technologie, maar het mogelijk maken van echte menselijke vooruitgang." Het is dé boodschap van futuroloog Tony Bosma. Vanmiddag hield hij een keynote op het symposium Life Changing Technology, georganiseerd door de Fontys Hogeschool Engineering.
In hoog tempo schetste Bosma recente ontwikkelingen op het gebied van technologie. Het gaat snel, heel snel, exponentieel snel... zo snel dat ons brein het niet zo goed kan bijhouden. We kunnen ons niet voorstellen wat er over vijf jaar anders zal zijn en blijven daarom met de bril van gisteren kijken naar de wereld van morgen. Die vraagt echter wezenlijk andere dingen van ons en roept nieuwe dilemma's op.
Zou je Google een paar tientjes betalen, als je daarmee dit bedrijf je volledige geneninformatie voor je in de cloud stopt, bewaart en toegankelijk maakt? Of: gaat er een slot op de kroket uit de muur, als je cholesterolgehalte te hoog is? En wat is de rol van de makers van de algoritmes die bepalen of bij een naderend ongeluk de zelfsturende auto kiest voor het leven van de 'bestuurder' of dat van een overstekend kind?
Die ethische kant van technologie moet veel meer aandacht krijgen, zegt Bosma. Ik kan het niet meer met hem eens zijn. Bosma geeft aan dat technologie een sterke marketing heeft, ons zelfs dreigt te veranderen in consumerende zombies. Hier speelt een bijzondere paradox, die ik onlangs in een blog illustreerde aan de hand van eigen ervaringen met Spotify: als technologie ons alles op een presenteerblaadje aanbiedt, worden we daar dan beter van?
We moeten kritische vragen (blijven) stellen over technologie en nadenken over hoe het ons als mens verder kan brengen in echte menselijkheid. Die gaat over aanvoelen, inleven en begrijpen. Bosma illustreerde dat met een prachtig filmpje.
Dat het met die menselijkheid niet zo goed gaat, blijkt onder andere uit onderzoek, zoals dat van de Universiteit van Michigan dat constateert dat het empathisch vermogen van studenten de afgelopen decennia drastisch is verminderd. De 'cosmetica ratrace' helpt ook al niet: door onze gezichten met botox vol te spuiten, kunnen anderen onze emoties minder goed lezen. Lees dit artikel uit Huffington Post er eens op na. Hilarisch en triest tegelijk...
Nagekomen: videoverslag van het symposium.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten