Krant, tijdschrift, e-mail, websites, verpakkingen, folders, televisie, radio, vergadering, gesprekje, mp3-speler... wat verstouw ik toch veel informatie op een dag. En ik ga maar door om als een onverzadigbare spons alles wat ik te pakken kan krijgen te bekijken, te beluisteren en te lezen. Dat roept ook wel eens vragen op, veel vragen!
1. Als ik naar gesproken woord op de radio luister, maar eigenlijk niets opneem, heeft het dan zin naar gesproken woord op de radio te luisteren?
2. Waar haal ik de kracht vandaan te focussen als alles om me heen me verleid tot 'continuous partial attention'?
3. Hoe kan ik nog beter leren inschatten of investeren in het consumeren van een stukje informatie de moeite waard is of me achteraf waarschijnlijk dat 'ik had mijn tijd beter kunnen besteden'-gevoel geeft?
4. Hoe groot is eigenlijk mijn eigen aandeel in mijn keuzes voor te consumeren informatie? In hoeverre word ik gemanipuleerd door mij onbekende machten, of gestuurd door het simpele feit dat sommige - niet per se de beste - informatie gemakkelijker toegankelijk is dan andere?
5. Kan fictie me niet veel meer over de werkelijkheid vertellen dan non-fictie? Waarom vertrouw ik dan zoveel op non-fictie als bron voor weten?
6. Hoe vind ik in al die informatie de pareltjes die me dat ultieme gevoel geven van een plotseling inzicht in wat ik eerst als zo complex beschouwde?
7. Hoe kan ik nog verrast worden, wakker geschud of geshockeerd als ik het informatie-aanbod op mijn 'deurmat' vooraf blijf filteren op basis van mijn voorkeuren?
8. Wat heeft het voor zin naar verhaaltjes te luisteren als je ze toch niet kunt relateren aan eigen ervaring? Oorlog of een overstroming in een ver land: het blijft zo pijnlijk abstract. Wat moet ik ermee, wat kan ik ermee?
9. Als ik nu iets lees of hoor, maar me er morgen of volgende week waarschijnlijk niets meer van kan herinneren, waarom zou ik het dan lezen of er dan naar luisteren?
10. Verhindert al die ruis niet dat ik nog hoor wat er echt toe doet?
11. Hoeveel informatie kan een menselijk brein per dag op een constructieve wijze verwerken, dus zodanig dat je de kern ervan meeneemt in je verdere denken. Wanneer is mijn hoofd vol?
Wat is jouw grootste twijfel bij het leven in een informatiesamenleving?
(Naar aanleiding van een 'tweet' van Frank Meeuwsen, zojuist op Twitter.)
Interessante vragen!
BeantwoordenVerwijderenMijn twijfel sluit het beste aan bij jouw nummer 11:
Ik heb de laatste jaren het gevoel dat ik meer informatie absorbeer dan ooit eerder het geval was maar weet ook dat een van de gevolgen daarvan is dat dingen minder goed blijven hangen dan vroeger. Omdat je ze minder tijd gunt, omdat ze meer ruis bevatten, omdat je zintuigen en geest er op latere leeftijd anders op reageren.
Ik merk wèl dat mijn kennis over bepaalde zaken toeneemt maar ik twijfel daarbij welke informatie ik met een gerust hart weg zou kunnen filteren en toch richting het denken gaan dat mij bevalt.
Luchtige info kan daar namelijk net zo goed een rol in spelen als wereldliteratuur, een wetenschappelijk artikel of een half uurtje televisie.
Welke informatie maakt je tot wie je wordt.
En ik wil er niet aan om te zeggen dat alle informatie dat doet, want dan ben ik pas echt de klos :-)
Meer is soms minder
BeantwoordenVerwijdereneen overkill aan informatie
doet je verzuipen
En bovendien houden vele non-items
ons af van de dingen die er toe doen,
zo leerde Huxley ons in Brave New World.
Daarnaast wordt veel nieuws gemaakt en gemanipuleerd. Hoe gezond is melk eigenlijk? Wat is de kostprijs van medicijnen? Hoe goed zijn wij echt en hoe slecht zijn zij?
Is de moderne westerse wereld al een heleboel kwijt geraakt. Hoe arm zijn wij?
Peterter
Mooi Peter (ondanks de ondertoon die niet mooi is). Ik heb meteen weer zin om Huxley te herlezen. Dan begin ik overigens wel even met Island, de utopische variant :-)
BeantwoordenVerwijderenBrave New World, 1984, A Clockwork Orange, er is een mooi woord voor dit genre: dystopia.
BeantwoordenVerwijderenHet zijn boeken die ons waarschuwen en daarmee alert en kritisch houden. Maar het zijn voor mij ook boeken die je vertellen je zegeningen te tellen.
'Arm' en 'kwijtgeraakt' vind ik geen goede kwalificaties... ik vind mezelf in elk geval rijk in meerdere opzichten en heb meer gevonden dan dat ik ben kwijtgeraakt in mijn 42-jarig bestaan. En mocht er ooit iemand komen die kan objectiveren dat ik me danig heb vergist, dan kan ik toch in elk geval concluderen dat ik in die droom geloofd heb. En geloven in je droom is de enige manier om alles altijd beter te krijgen : )
@Erno,
BeantwoordenVerwijderenIk had het gelukkig niet over jou, maar over de grote meerderheid. Ik vind het zelf al moeilijk genoeg om kritisch het informatiebombardement op waarde te schatten. Laat staan er naar leven. Om mij heen zie ik een maatschappij die veelal geleefd wordt door de commercie, door regeltjes, door media, door massa. Je eigen leven leven is nog niet zo eenvoudig.
Gezien je bijdragen op jouw weblog lukt het jou aardig goed. En daar mag je trots en tevreden over zijn.
Tegelijkertijd kun je ook om je heen kijken.
Hoe rijk, gelukkig en levensbewust zijn we door de bank genomen in Nederland? Wat betekenen we voor elkaar, hoeveel harmonie is er en wat doen we met de buitenwereld?
Dan durf ik niet trots te zijn op Nederland.
Peterter
Mooi stuk en interessante vragen. In NRC stond onlangs de term seriële volle aandacht als tegenhanger van mulitasken.
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij moet je beide kunnen maar bovenal weten wanneer je graast en wanneer je graaft. De mooie talk van Carl Honoré met als dieptepunt The one-minute bedtime stories ...
En hoewel The medium the message is en de techniek meer verandert dan op het eerste gezicht lijkt, is het altijd het menselijk gebruik dat de grenzen bepaalt. Alle apparaten kunnen uit ...
Soms alle apparaten uit en alleen maar kijken of denken of staren. Soms mail, twitter, rss, teletekst én radio! Alleen bellen daar weer bij lukt me slecht. Is ook wel zo beleefd ...
...please where can I buy a unicorn?
BeantwoordenVerwijderen