Toevalligisatie

Wat hebben een krantenabonnement, een RSS-reader, Google Alerts, nieuwsbrieven en e-mailfilters gemeen? Precies, ze loodsen ons over de woeste golven van de 'information overload' naar veiliger oorden. Dat is mooi, maar ook niet zo mooi. Want in veel gevallen ontnemen ze ons ook, waarnaar we juist op zoek zijn: nieuwe, verrijkende inzichten.

Voortdurende herhaling van dezelfde of op dezelfde manier gepresenteerde informatie leidt tot een zekere mate van bedrijfsblindheid (noem het 'informatie-apathie'). Om tot nieuwe inzichten te komen, heb je juist informatie nodig waarnaar je niet naar op zoek kunt zijn, omdat het voor jou nieuwe informatie is. Of in vakjargon: het gaat om 'provocaties', die leiden tot 'neue Kombinationen'. Vraag het ook eens aan de drie prinsen van Serendip. Soms blijkt een thema dat je aanvankelijk niet aanstaat zelfs een goudmijn voor ideeën. Wat moest ik eigenlijk met dat boek over de Chaostheorie? Nieuwe ervaringen genereren nieuwe gedachten en creatieve ideeën. En ook het geheugen vaart er wel bij!

Ik neem dus regelmatig een andere krant, schrap na verloop van tijd bepaalde RSS-feeds, laat me graag verrassen met interview-opdrachten met mensen die ik op straat niet zo snel zou aanspreken, pak eens een willekeurig tijdschrift in de hand in de bibliotheek en verdiep me - maar niet te diep - in een nieuw onderwerp (recent: de cello, de bakfiets, oorbescherming...). Ik noem dat maar - om nog maar eens een nieuw woord te introduceren - toevalligisatie. Het Engelse 'randomize' komt aardig in de buurt...

En hoe toevalligiseer jij wat er aan informatie op je afkomt?