Ontspullen

Spullen. Ze liggen of staan in de weg, gaan kapot, moeten om de haverklap opgeladen worden, worden vies of je hebt ze al jaren, maar doet er niks meer mee. Kan dat niet een onsje minder? Vooral als mijn vrouw en ik op reis zijn met ons camperbusje ervaar ik het genot van een ontspuld leven. Geen vaatwasser, maar slechts een teiltje met afwas aan het eind van de dag. Direct dat ene shirt vinden, omdat het niet verstopt ligt tussen tientallen andere shirts. Geen staafmixer met een te korte snoer, er zijn genoeg gerechten waarvoor je zo’n ding niet nodig hebt. 

Een ontspuld leven is een eenvoudig leven. Een leven waarin je bovendien gemakkelijk accepteert dat dat ene ding - een messenslijper, een portglas, een app om je verlichting aan te zetten - zo weinig toevoegt, dat het alleen maar benadrukt hoe lekker het is, dat je het niet hebt.

Ontspullen is niet gemakkelijk. Spullen hebben de neiging ongezien je leven in te sluipen, waarna ze een plekje veroveren in je kasten en laden en voor je voeten. Je koopt ze in een vlaag van verstandsverbijstering of in een lekker-kopen-bui… of erger nog: krijgt ze cadeau. En dan heb je - je bent met tweeën - ineens 46 koffiekoppen, 24 verschillende oplaadbare gadgets en een kast vol gelezen boeken.

Weggooien, dat kan altijd nog, denk je. Maar wat is er nodig om daadwerkelijk het moment van afscheid te bepalen? Wetende ook dat je soms pas na een tijdje weet of die gekochte of gekregen spullen echt iets toevoegen aan het dagelijks leven. Die draadloze koptelefoon met noise cancelling, die groentesnijder met trekkoord en die zonnebril met leesgedeelte, nee, die gaan niet meer de deur uit. En natuurlijk is het soms handig om ook wat extra koffiekoppen te hebben voor onvoorziene gasten en thuis te kunnen beschikken over een stofzuiger in plaats van een vegertje en blik. 

Wat heb je nodig om de ruis van het overtollig bezit uit je leven te bannen? Een systeem? Ik ga voor een aanpak van twee kanten: minder kopen, meer wegdoen. Voor dat eerste: ik ga een ‘cooling down’-periode inlassen voor alles waarvan ik denk dat ik het moet kopen. Als ik dat na een week of een maand nog denk, koop gerust, zo niet, dan niet. Meer wegdoen? Vanaf nu ga ik elke week minstens 1 ding wegdoen, te beginnen met die schoenen die ik nooit meer draag, maar die nog wel steeds in mijn kast staan. Kliko of kringloop… hoppa, eruit met die zooi. En cadeautjes, leuk, maar liever geen spullen! Leve de eenvoud, leve het ontspulde leven.