tag:blogger.com,1999:blog-28425590.post2234658025314882163..comments2023-03-08T15:04:13.617+01:00Comments on Alles kan altijd beter: De wurggreep die zichzelf in stand houdtErno Mijlandhttp://www.blogger.com/profile/17904995237020377450noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-28425590.post-58108791349375094722015-01-09T10:36:20.137+01:002015-01-09T10:36:20.137+01:00Ik herken me in je obervatie en geloof niet dat al...Ik herken me in je obervatie en geloof niet dat al die data altijd een stap voorwaarts zijn, sterker nog: ik ben er zeer kritisch over. De patiƫnt en de student als klant of consument is geen goede voorstelling van zaken. Om tal van redenen, waaronder de ongelijkheid in kennis tussen de aanbieder en de ontvanger. Meten is weten wordt vaak gezegd, maar de hamvraag is en blijft of je wel meet wat je wilt weten. Te vaak is dat niet het geval. Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28425590.post-60796226295777776142015-01-05T13:17:36.893+01:002015-01-05T13:17:36.893+01:00Dank voor deze toelichting, Paul!Dank voor deze toelichting, Paul!Erno Mijlandhttps://www.blogger.com/profile/17904995237020377450noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28425590.post-5994519066419460522015-01-05T11:25:05.791+01:002015-01-05T11:25:05.791+01:00Het fenomeen dat niemand gelukkig is met een bepaa...Het fenomeen dat niemand gelukkig is met een bepaalde situatie en er desondanks niets schijnt te veranderen (onder het oppervlak broeit er vaak wel van alles), heet in de complexiteitswetenschap een 'lock-in'. In menig sociaal systeem komt dit voor: niemand wil in de file staan, maar toch gebeurt het. Niemand kiest voor een economische crisis, maar toch steken ze om de zoveel jaar de kop op. Iedereen wordt gek van teaching to the test, en toch...<br /><br />Een aantal lessen die ik leerde van de complexiteitswetenschappers:<br />[1] Verspil niet teveel tijd aan het zoeken naar schuldigen en zondebokken. De situatie wordt immers door niemand gewenst. De uitkomst komt uit het systeem van interacties tussen individuen en niet uit hun individuele gedrag. <br />[2] Lock-ins zijn vaak niet in beton gegoten. Systemen kunnen weer in beweging komen als bepaalde drempelwaarden worden overschreden. Denk aan Rotmans' stelling dat bij 20% kantelaars de rest van de mensen in het systeem gaan volgen.<br />[3] Mede daarom is het zo belangrijk om ruimte te pakken voor proberen en leren. Serieus proberen een nieuwe aanpak te realiseren. Binnen het opgesloten systeem of daarbuiten. En vervolgens serieus leren van alle ervaringen die je opdoet en het geleerde toepassen in een volgend experiment. In Silicon Valley noemen ze dat 'fail forward and pivot'.<br /><br />http://dodebomen.nl/2014/11/03/geef-de-schuld-niet-aan-de-journalist-its-systemic-stupid/ Paul van der Cingelhttp://www.researchvoorderegio.nlnoreply@blogger.com